Juist!!! Lache toch? Die praatjes waar Pauline het over heeft mis ik ook, maar ik merk dat ik ze zelf ook steeds minder goed kan maken.
De laatste dagen probeer ik mij weer een beetje te mengen in de dagelijkse discussies en praatjes, als ik onderweg ben naar en van mijn werk.
Het grootste deel van mijn huidige vriendenkring ken ik ook via het bakkie, sommigen al zeker 22 jaar.
Uit die tijd heb ik echt een hoop goede herinneringen, de tijd leek onbezorgder, daarnaast was het schoolleven toch wel ook erg relaxed in vergelijking met nu: eigen bedrijf, huis, vrouw, kind etc. Helaas realiseerde je je dat toen niet, want toen was school natuurlijk helemaal ruk haha.
De liefde van mijn leven heb ik trouwens ontmoet via 27Mc, inmiddels ruim 15 jaar geleden.
Zij zat destijds op een boot van haar ouders en verveelde zich stierlijk. Als puber was ik natuurlijk erg gefocust op meiden op de bak, de meesten in de regio kende ik wel en zij was "nieuw", interessant dus
Na een aantal keren met elkaar te hebben gepraat was mijn interesse wel gewekt, er moest en zou dus een afspraak komen.
Destijds ben ik met twee goede vrienden naar Brielle gefietst om daar kennis te maken, we hebben een beetje doelloos geslenterd door de stad (zij 14, ik 18)...later nog eens afgesproken tijdens een dorpsfeest en toen sloeg de vonk wel over. Haar ouders waren er alleen niet zo van gecharmeerd dat dochterlief een ouder vriendje had, dat heeft me veel overtuigingskracht (en bloemen, en bonbons) gekost, maar het was de moeite waard.
Een van mijn "bakkie vrienden" is gekleurd, heel leuke en aardige kerel en ik ken hem al heel wat jaren (alle meiden die ik met hem bezocht waren juist altijd geïnteresseerd in hem en niet in mij ).
Op een avond waren we naar mijn nieuwe vlam gereden en voor de gein liet ik hem aanbellen, om te vragen of Patricia thuis was. De deur werd gelijk in zijn gezicht dicht gesmeten, haar ouders moesten er niets van weten en dachten dat het iemand uit de plaatselijke discotheek was Ook hier lachen wij nog regelmatig om