De maand maart is altijd een maand waar je van alles kunt verwachten, van sneeuw, regen, storm tot zelfs vorst, maar ook mooi weer. En daar was iedereen in dit land wel weer even aan toe. Na al die regen van de afgelopen weken, is dit wel even een lichtpuntje. Maar hoelang het duurt, weet nog niemand, maar voorlopig nemen we het er maar even van.
Ja, ook het vossenjagen gaat gewoon door. Zo zijn we op bezoek geweest bij de A.Z.V. en hadden we ook nog de competitie rit bij onze collega’s van V.J.C. het Gooi. Ook hier was het weer al redelijk. Het is altijd rottig als je als inschrijver en als vos in de stromende regen je werk moet doen. Maar tja, je hebt het hier nu eenmaal niet voor het zeggen, dus als het droog is heb je geluk.
Zo hadden wij op de afgelopen rit ook geluk, want het was een mooie droge dag met zelfs wat hogere temperaturen, maar dat is overdag en tijdens de uren dat wij de rit hebben is het altijd nog wel wat fris, maar dat drukt de pret gelukkig niet.
Zo hadden wij dit keer een wat kortere rit in elkaar gezet, nadat de rit van vorige maand toch we zwaar was gebleken. Ook omdat we eens wilden kijken of het met de tijd nu beter zou gaan. Dus maar een rit uitgezet richting Gooi en Eemland.
Zo stond Jeroen vos 1 en hadden wij een plekje op 12,7 kilometer van de start afgezet. Hij stond op het doodlopende pad bij het restaurant de Generaal in Baarn langs het spoor. De meeste rijders hadden toch wel een paar kilometer meer nodig, een lastig plekje toch wel, want hoe rij je naar deze vos toe? Via de snelweg, of via Soest? Men moest in dit geval via de snelweg, maar toch waren er genoeg rijders die via Soest gingen. Ook was er bij het benaderen van de plek van Jeroen nog een verkeeregel die in acht moest worden genomen. Men mocht niet over het spoor zomaar linksaf slaan. Men moest of eerst naar rechts en dan omdraaien en oversteken, of iets doorrijden en dan omdraaien. Maar een drietal rijders zag dit over het hoofd en kregen hierdoor dus 20 km. extra. 1 rijder miste vos 1, omdat hij niet oplette en dus op het kanaal van vos 2 ging peilen.
De koffie vos stond niet zo heel ver van vos 1 vandaan, maar het peilen ernaar was wat lastiger. Waarom? Omdat de vos in Hilversum stond. En tja, dan weet je het wel, lekker veel storing zodra binnen de gemeentegrens bent. Maar op afstand ging het allemaal nog wel dus met een beetje geluk kon je een redelijk eind komen. Maar ook was er nog een ander probleem wat de rit naar deze vos bemoeilijkte, namelijk de wegopbrekingen en de omleidingsroutes. Maar na lang wachten, kwam iedereen dan toch aan bij Niels, Miriam, samen met visite en Fieke. Zij stonden bij, een uit voorzorg droge plek, Brakel wanden aan de zuiderloswal. Op het industrieterrein loswal. Men kon deze vos bereiken in 10,8 kilometer.
Na deze twee vossen moest men natuurlijk nog op zoek naar de twee laatste vossen. Maar dat bleek toch nog niet zo’n heel makkelijke opgave. Vooral vos drie niet. Dacht iedereen dat na ruisstad Hilversum de vos makkelijker te vinden zou zijn, maar doordat Henk en Linda (Danny was dit keer verhinderd) en hard signaal de lucht instuurden was het toch wel even zoeken. Nu moesten alle rijders zich gaan verdiepen in de Eempolder bij Eemnes met al zijn landwegen en ook nog eens de Eem. En laten we nou net op 1 van die doodlopende landwegen vos 3 neergezet hebben. Dus was het maar net hoe je op deze vos afreed. Een heleboel rijders hanteerden de regel, die ook wij al vc bij collega verenigingen hanteren, eerst voor het water kijken, dan erna. Maar toch waren er een aantal rijders die aan de verkeerde kant van de Eem terecht kwamen en dus niet bij Henk en Linda kwamen. Een aantal rijders kwam zelfs aardig dicht in de buurt van de 16,7 kilometer waarin men naar deze vos kon rijden.
Toen moest de laatste vos nog gevonden worden. Hiervoor mocht men weer terug naar Amersfoort, en wel naar, jawel: Vathorst. Dit keer hadden we Jan en de rest die mee was gekomen, niet zo’n heel moeilijk plekje gegeven. Hij stond aan de Guldenweg op het terrein van de nieuwe Karwei daar. Jan had zelf nog een grap uitgehaald voor de rijders. Aangezien hij altijd gebruikt maakt van een losse accu, had hij dus de bak, accu en antenne even overgedragen aan Patricia, en was zelf wat controle gaan rijden. Enkele rijders zagen hem rijden, en dachten dat hij een rijdende vos was, en gingen achter hem aan. Een aantal andere rijders zagen dat ook maar vertrouwden het niet en hielden daarop Jan even in de gaten, en kwamen tot de conclusie dat ze in het ootje werden genomen. Na even de kat uit de boom te hebben gekeken en nog een keer goed gepeild te hebben, kwamen zij dan toch uit bij Patricia. Maar de rijders die er wel in trapten reden hierdoor wel wat extra kilometers. Men kon naar deze vos rijden in 21,8 km.
Voordat iedereen terug was in Fulmen, (op 1 rijder na was iedereen op tijd bij vos 4 geweest), en de uitslag en de loterij waren gedaan, was het al met al toch nog vrij laat geworden. Maar toch kunnen we weer terug kijken op een geslaagde avond met 18 rijders. We hopen iedereen volgende maand weer terug te zien. Oh ja, vergaten we haast de totale uitslag van de rit. Deze was te rijden in 62 kilometer.
Tot volgende maand!!