Smalle polderweggetjes waar maar net 1 auto overheen past, water dat nagenoeg even hoog als de weg staat, regen en tot overmaat van ramp klem gereden worden door \"het blauw op straat\". Dat was het eerste deel van een avondje vossen bij de Schiedamse Vos (SDV).
Het heeft tot het allerlaatste moment geduurd eer ik er over uit was of dat ik zou rijden vandaag of niet. Gisteren net al dat gedoe met die KL500.... nouja...tanken maar en op naar Schiedam met deze keer weer de Lincoln in de auto. Ik stond dan ook maar net op mijn draai stekkie toen de piep er al in ging. Meter liep vlot op en kon al overschakelen op lokaal. Hmmm, ook nog niet slecht... het zou niet ver weg zijn, daar was ik zeker van. Het leuke van dit gebied zijn de slootjes, kanaaltjes en andere \"hindernissen\" als je er bekend bent: geen probleem...maar dat ben ik dus niet. Al vrij snel de meter nagenoeg ik de hoek gekregen...maar net niet ver genoeg... er zat elke keer wel weer een sloot tussen... heb alle stukjes gehad en elke keer weer om moeten rijden om bij dat ene paadje uit te komen waar hij dus niet stond. Ze hebben hier van die leuke weggetjes die langs het water lopen, heel dicht langs het water... heel ERG DICHT langs het water, nu ben ik geen waterrat en blijf ik er het liefste ver van uit de buurt maar op sommige momenten moet je wel.. en op die momenten heb ik dan ook heel rustig gereden, tot irriterend langzaam voor de enkele auto achter mij... maar die moesten dan maar wachten... Uiteindelijk dus de laatste mogelijkheid \"aan de andere kant van de sloot\" en na een beetje hulp van Dennie (ik had mijn meter weer eens vergeten te ijken) de juiste plek zo met mijn neus aan kunnen wijzen. Na het wegnemen van een stukje afzet lint een braak liggend stukje grond opgereden nabij een begraafplaats/crematorium en daar ergens achterin had de SDV zicht verschanst, achter een haag van hekken/schuttingen en weet ik veel wat allemaal nog meer.
Het plaatje wat erbij hoort...